του Βασίλη Πρασσά, δημοσιευμένο στις www.ripes.gr, στις 8-6-2011
Έχουμε ήδη εισέλθει στην εποχή του «πετσοκόμματος». Αυτό είναι το «νέο δόγμα» που επιτάσσει η «νέα τάξη πραγμάτων», που μας επιβάλλουν οι τροϊκανοί και εμείς αγόγγυστα υπηρετούμε.
Τα πάντα πετσοκόβονται, κοινωνικές κατακτήσεις, κοινωνικά αγαθά, προνοιακές υπηρεσίες, πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και εθνικές και πολιτισμικές αξίες. Και προσφέρονται ως βορά σε όλους εκείνους τους κανίβαλους που ανέλαβαν να μας σώσουν.
Τίποτα δεν γλιτώνει. Ούτε ακόμη και αυτό το αγαθό της εκπαίδευσης και μόρφωσης. Το τελευταίο που αποφάσισαν να πετσοκόψουν είναι η δεύτερη ξένη γλώσσα στα σχολεία. Όχι, δεν καταργείται. Αυτό δεν θα μπορούσαν με τίποτα να το δικαιολογήσουν. Έχουν εκτεθεί, βλέπεις, με αποφάσεις και δεσμεύσεις, τόσο απέναντι στο λαό όσο και απέναντι στις ευρωπαϊκές οδηγίες, περί πολυγλωσσίας και γλωσσομάθειας των ελληνόπουλων.
Αντ΄ αυτού, τι κάνουν; Αναγκάζουν, με την αιφνιδιαστική Υπουργική Απόφαση Φ12/518/6128/Γ1/27-05-2011 του ΥΠΔΒΜΘ, την εκπαιδευτική κοινότητα να επιλέξει μία δεύτερη ξένη γλώσσα. Μία εκ των Γαλλικών, Γερμανικών, Ιταλικών και Ισπανικών. Και αυτή θα διδάσκεται ες αεί στο εκάστοτε σχολείο.
Και πώς θα γίνεται αυτή η επιλογή;
Με δύο κριτήρια: το πρώτο είναι η επιλογή μίας εξ αυτών των γλωσσών από την πλειοψηφία των μαθητών και το δεύτερο, η ύπαρξη οργανικής θέσης εκπαιδευτικού που διδάσκει κάποια από αυτές τις γλώσσες.
Μια τέτοια, όμως, απόφαση-διαταγή ισοδυναμεί με πολλαπλό πετσόκομμα.
Πετσοκόβεται, καταρχάς, το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής του μαθητή. Διότι επιβάλλεται αναγκαστικά η γλώσσα που θα επιλέξει μια ελάχιστη πλειοψηφία μαθητών, μαζί με τους γονείς τους. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο καταναγκαστικά, στα όρια ενός ιδιότυπου εκπαιδευτικού φασισμού, στην περίπτωση που σ΄ ένα σχολείο -και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις, κυρίως στην περιφέρεια- υπάρχει οργανική θέση εκπαιδευτικού ή εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία μιας από τις παραπάνω γλώσσας, π.χ. των Γερμανικών. Τότε πετσοκόβεται ακόμη και το δικαίωμα της πλειοψηφείσας επιλογής και οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθήσουν, ασχέτως το αν το επιθυμούν ή όχι, τη γλώσσα αυτή.
Όσον αφορά, δε, στα παιδιά που έχουν μέχρι τώρα διδαχθεί μια δεύτερη ξένη γλώσσα, π.χ. Γερμανικά, και από Σεπτέμβρη η γλώσσα του σχολείου τους θα είναι άλλη, η υπουργική μέριμνα είναι για γέλια και για κλάματα: θα μπορούν να απαλλαγούν από το συγκεκριμένο μάθημα! Θα μπορούν να παίζουν μπάσκετ ή ποδόσφαιρο στο προαύλιο…
Και αν θέλει κάποιος μαθητής να διεκδικήσει στο ακέραιο το δικαίωμά του στην ελεύθερη επιλογή -διότι, κάποιοι «παρωχημένοι» εκπαιδευτικοί, σαν και εμένα, συνεχίζουν να το διδάσκουν- τότε θα πληρώνει ακριβό τίμημα. Θα εξαναγκάζεται να αναζητήσει σχολείο που διδάσκεται η γλώσσα της επιλογής του και να αλλάξει σχολικό περιβάλλον.
Αδιάφορο, βέβαια, και «ψιλά γράμματα» γι΄ αυτούς που σχεδιάζουν την εκπαιδευτική πολιτική, το τι συνεπάγεται η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, το τι θα γίνει με τα παιδιά της περιφέρειας, όπου το όμορο σχολείο μπορεί να μην είναι καθόλου όμορο και να πρέπει να διανύσουν δεκάδες χιλιόμετρα, καθώς και η γενικότερη αναστάτωση της οικογένειας. Αδιάφορο, επίσης, και το πόσοι μαθητές θα συσσωρεύονται μέσα στα τμήματα, σε τι επίπεδο γνώσης της ξένης γλώσσας θα βρίσκονται και πώς θα γίνεται το μάθημα!
Και σίγουρα αδιάφορο το κόστος που θα επωμιστεί μια οικογένεια που επιθυμεί, βάσει των επιταγών της εποχής μας, να διδάξει στα παιδιά και μια τρίτη ξένη γλώσσα, η οποία θα παρέχεται πλέον, παρά τις μέχρι τώρα πρωθυπουργικές και υπουργικές εξαγγελίες, μόνο από ιδιωτικά κέντρα.
Υπάρχει, όμως, και ένα δεύτερο πετσόκομμα. Πιο ουσιαστικό και αποτελεσματικό. Μετρήσιμο πετσόκομμα. Που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις επιταγές του μνημονίου και της τρόικας. Είναι το πετσόκομμα των εκπαιδευτικών που διδάσκουν τη δεύτερη ξένη γλώσσα. Και είναι ο βασικός λόγος επιβολής αυτής της απόφασης.
Και πρώτα-πρώτα, είναι το πετσόκομμα, μακελειό καλύτερα, των εκπαιδευτικών που διδάσκουν την Ιταλική και Ισπανική Γλώσσα. Διότι, πέρα από το αν θα επιλέξουν αυτές τις γλώσσες τα παιδιά -στατιστικά είναι λίγα το σχολεία που η πλειοψηφία των μαθητών τις επιλέγει- είναι τόσο λίγες οι οργανικές θέσεις αυτών των ειδικοτήτων που σχεδόν αυτόματα τίθενται εκτός παιχνιδιού. Και το μετρήσιμο και πρακτικό όφελος από αυτή τη μεθόδευση; Θα σταματήσουν και οι διορισμοί σ΄ αυτές τις ειδικότητας, αλλά -και κυρίως- οι προσλήψεις αναπληρωτών, οπότε θα μειωθούν οι κρατικές δαπάνες. Αδιάφορο ασφαλώς το τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που επένδυσαν στις μέχρι τώρα δεσμεύσεις της πολιτείας!
Ούτε, όμως, και οι άλλες δύο ειδικότητες, Γαλλικών και Γερμανικών, θα την γλιτώσουν. Διότι, πολύ απλά, σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση, αν σ΄ ένα σχολείο υπάρχουν οργανικές θέσεις και για τις δύο ειδικότητες, η μία θα περισσεύει. Αυτή θα αποτελέσει ένα «πλεονάζον δυναμικό».
Και τι θα κάνει; Θα τεθεί στην απόλυτη εξουσιοδότηση του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης.
Και τι θα γίνει; Θα αναγκαστεί να πάει σε άλλο σχολείο της περιοχής όπου τα παιδιά θα έχουν επιλέξει τη γλώσσα αυτή. Αν υπάρχει, βέβαια, σχολείο ή αν υπάρχει οργανικό ή λειτουργικό κενό. Και αν όχι, θα αναγκαστεί να μετακομίσει σε άλλη περιοχή της ευρύτερης περιφέρειας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προσωπική και οικογενειακή του κατάσταση (ούτε να σκεφτώ τολμώ κάτι τέτοιο για τους συναδέλφους της περιφέρειάς μου, περιφέρεια Ιονίων Νήσων, όπου για να φτάσει κάποιος από τη Ζάκυνθο στην Κέρκυρα χρειάζεται δέκα περίπου ώρες!).
Και αν δεν υπάρχει και στην περιφέρεια σχολείο, τότε; Τότε φτάνουμε στο σημείο που κάποιοι θέλουν και προς αυτό μας πιέζουν. Στο σημείο μηδέν. Στο σημείο της απόλυσης του πλεονάζοντος ανθρώπινου δυναμικού. Στο σημείο του σφαγιασμού του συνόλου των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Και σ΄ ένα άλλο σημείο. Εξίσου εξευτελιστικό! Να διαγκωνίζονται μεταξύ τους οι εκπαιδευτικοί για το ποια γλώσσα θα επικρατήσει για να σώσουν τη θέση τους και τη ζωή τους. Να εξευτελίζονται ως πρόσωπα στους μαθητές, στους γονείς και στην τοπική κοινωνία «γλείφοντάς τους», τάζοντάς τους έναν «εύκολο μαθητικό βίο» στο μάθημά τους. Να εξευτελίζονται και μεταξύ τους και στον υπόλοιπο Σύλλογο για το ποιος θα κατασπαράξει ποιον. Να γίνουν κανίβαλοι και να προσπαθεί ο ένας να φάει τις σάρκες του άλλου.
Αυτό θέλουν να τους κάνουν. Κανίβαλους!
Αυτό θέλουν να μας κάνουν!
Έλεος! Φτάνει πια!
Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει ένα απέραντο κρεοπωλείο!
Οι Έλληνες δεν μπορούν να γίνουν κανίβαλοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου